Güstern is uns Steenworp ruhig bleeven. De Froonslüüd op uns Terrass hebbt so luud schnaddert, dat den Quarkbüddel bang worn is. Dorbi harn se to giern wusst, wat von Luud de Steenworp, de siet dree, veer Johr in uns Huswand leevt, von sik gifft. „Jööök, jööök, jööök“, so hört sik dat an, wenn em dat goot geiht. „Jökk, jökk, jökk, grrrrrr, jökk“, wenn he bös is.